Για τον Μπωντλαίρ είναι ένας βοτανολόγος του πεζοδρομίου. Ο Μπένγιαμιν τον θεωρεί προϊόν του μοντερνισμού και της βιομηχανικής επανάστασης. Ο Μπρετόν μέσα από αυτόν αναζήτησε την τυχαιότητα, την παράξενη ομορφιά του ομοιόμορφου πλήθους, το ζωντάνεμα του ρομαντισμού. Ο flaneur σε κάθε περίπτωση γεννήθηκε στους παριζιάνικους δρόμους. Και σε κάθε περίπτωση ζει και αναπαράγεται στους δρόμους της μητρόπολης.
Ας πούμε ότι ο flaneur είναι ο (άσκοπος) περιφερόμενος περιπατητής, ο εθισμένος στην περιπλάνηση, ο ανώνυμος μέσα στο πλήθος ο οποίος απολαμβάνει να παρατηρεί -αλλά και να είναι μέρος- της κοινωνικής κίνησης. Είναι αυτός που τον 19ο αιώνα μπορεί να φλέρταρε με την χαμηλή παραβατικότητα, όχι ως πηγή έμπνευσης για τους (μετέπειτα) καλλιτεχνικούς κύκλους αλλά ως αναπόφευκτο κομμάτι της κοινωνικής του αναπαραγωγής.
Κάπου από εκεί κρατάει η σκούφια του κυρίου φλανέριου. Ζώντας τη δικιά του καθημερινότητα, κουβαλώντας τις δικές του αντιφάσεις. Έχει για παρέα την ταξική του συνείδηση και κάμποσους ώμους να στηρίξει και να στηριχθεί. Έχει και αυτή τη συνήθεια να μοιράζεται πράγματα με τους γύρω του. Και κάπως έτσι προέκυψε τούτο εδώ το μπλογκ, φθινόπωρο του 2011.
κύριος_φλανέριος 